nie widywał, a przecież skądś musiał brać jedzenie. Porównanie do dzikiego zwierzęcia zaczynało coraz bardziej odzwierciedlać zachowanie Dziada. Jeszcze nie był agresywny, ale ludzie zaczęli się bać. Poza tym w piwnicy coraz bardziej zaczęło śmierdzieć odchodami, zepsutymi resztkami jedzenia, pojawiły się robaki. Gdzieś również wyniosły się piwniczne koty i nawet po cichu podejrzewano Dziada, że być może kolejno stały się jego kolacją!<br>Po kilku tygodniach udawania, że nie ma problemu oraz nadziei, że i tym razem wszystko samo się rozwiąże, mieszkańcy zaczęli się burzyć. Już nie było litościwych, nikt nie przynosił jedzenia i ubrań. A mimo to on cały czas tam był