muszę<br>im zanieść.<br> Starałem się być posłuszny przykazaniom matki i całą siłą woli<br>przymuszałem się, by o niczym nie myśleć, tylko o tym bucie.<br> - Będziesz myślał o niebieskich migdałach, to nam but koło nosa może<br>przejść. Samymi oczami nie znajdziesz, jak nie myślisz. Myśli widzą na<br>przestrzał, a oczy aby po wierzchu. Oczy niby patrzą, ale widzą to, co<br>myślisz.<br> Lecz im bardziej starałem się o tym bucie myśleć, tym więcej różnych<br>myśli nachodziło na mnie, wciskały się nieomal całymi rojami do mojej<br>głowy, a ten but, jakiś dziwnie strachliwy, przed każdą myślą uciekał.<br> Musiała matka podejrzewać czy może po mojej ręce