ozdobionej haftem z kolorowych paciorków i przewleczonymi przez nozdrza zwierzęcia barwnymi wstążkami. Pochowano Pyesę, przestrzegając rytuału pogrzebowego należnego szczególnie zasłużonym ludziom, na wzgórzu nie opodal Saukenuk. Wódz pokojowy oznajmił Czarnemu Jastrzębiowi, że rada plemienia wybrała go na następcę zmarłego ojca. Podjął on pełnienie swych nowych obowiązków zaraz po okresie żałoby, poczynając sobie bardzo energicznie. Sprzymierzony z Lisami i Ajowami, pobił wkrótce Osagów i Czirokezów. Saukowie mogli wówczas żyć w spokoju i bezpiecznie, mogli cieszyć się też dobrymi zbiorami, obfitością zwierzyny i pomyślnie rozwijającym się handlem wymiennym. Także przyszły rywal Czarnego Jastrzębia nie marnował młodzieńczych lat. Kiedy poznał wszystkie tajniki walki, Keokuk