teatrze.<br>Niestety, w "Naszym człowieku" w reżyserii Walerego Fokina - raczej tak to wygląda.<br>Jeśli głębiej wpatrzeć się i wsłuchać w ten spektakl, zwłaszcza ze słusznej odległości, to sprawi on wrażenie dziwnej tautologii.<br>Na podeście cokolwiek zmechanizowane i powierzchownie odgrywane typy rosyjskiego człowieka pokazują dzianie się, historię pewnej ludzkiej prawidłowości, jakby pod dyktando innej prawidłowości - biało-brązowego ornamentu w tle.<br>Mówię o aktorstwie.<br>Zatrzymało się ono na poziomie automatycznego odtwarzania znanej powszechnie ludzkiej rodzajowości.<br>W tych postaciach nic nie dzieje się wewnątrz, a raczej nic nie wychodzi z wnętrza.<br>Gesty i słowa rodzą się na skórze. Nawet temperament.<br>Owszem, całkiem barwny z