turystów siadło na chwilę i tak już zostało na zawsze. Trzeci padł z wyczerpania między Małołączniakiem a Kopą Kondracką. Czwarty dotarł poza Kopę, aż na przełęcz. A piąty? Piąty jest razem ze wszystkimi na jakichś niebiańskich Wierchach, bo przecież muszą być takie, tu, gdzieś obok nas, może nad górami, może pod górami, a może - po prostu - w każdym z nas zaczarowanych przez górski krajobraz.<br>Czerwone Wierchy mogą być groźne nie tylko we mgle i w zamieci, ale także w piękną słoneczną pogodę. A tak właśnie - pogodnie, wiosennie i słonecznie - było 1 maja 1995 r. Tuż przed południem do Centrali TOPR zatelefonował młody