matka traktowała komendanta jak syna.<br>Kiedy partyzanci schodzili z gór, kobiety rozstawiały na ogniskach kotły i gotowały strawę. Wieczorami przy ognisku nie odrywali oczu od Massuda. Mówił jakoś inaczej niż oni wszyscy. Nie znali wielu słów, których używał. <br><br>Kiedy została jego żoną, jedyną zmianą w jej życiu było to, że podążała odtąd jak cień, z doliny do doliny, z przełęczy na przełęcz, nie za ojcem, ale za mężem. Znikał na całe tygodnie, a nawet miesiące. Nie był przy narodzinach żadnego z szóstki dzieci. Ani pierworodnego Ahmada, ani żadnej z pięciu córek. Ale czy mogła żądać od życia czegoś więcej? Została przecież