ale dalszą, obcą...<br>Oficjalnie dowództwo pułków galicyjskich brało w obronę Polaków. Z przyjściem ich do miasta ustały rozboje, nocą nie budziły strzały. Nawet więźniów przywiezionych z Teofipola przeniesiono do lepszego budynku i pozwolono im z miasta posyłać jedzenie. Były to jednak tylko pozory, gdyż w rzeczywistości - po cichu, ale niestrudzenie - podburzali ludność przeciw Polsce, podkładając umiejętnie zarzewie niechęci i walki. Robotę swą prowadzili bardzo tajemnie i ostrożnie. Zdradzały ją czasami zasłyszane z nagła z ust ludzi wyrażenia: "jezuickie wojsko" lub "jezuicka szlachta" i inne dotychczas na Ukrainie zupełnie nie znane. Po wsiach krążyły broszury i odezwy, wzywające chłopów do wytępienia całej