podwyżki płac, taniego chleba, ochrony lokatorów itp. Tak więc plan strategiczny Branda stanowił głęboką próbę przeniesienia na teren Polski leninowskiej nauki o przerastaniu rewolucji burżuazyjno-demokratycznej w rewolucję socjalistyczną.<br>Koncepcję roli klasy robotniczej jako przodującej siły narodu ujmuje Brand z szerokiego punktu widzenia. W przeciwieństwie do koreferenta H. Domskiego, który podchodził do zagadnień współpracy robotników i chłopów jako przejściowego manewru taktycznego, Brand uważał ideę sojuszu robotniczo-chłopskiego za wytyczną polityki partii. &lt;page nr=98&gt; Stwierdzał przy tym, że w celu ugruntowania swej kierowniczej roli wśród mas nieproletariackich klasa robotnicza "musi dowieść im, że jej ideał reprezentuje przyszłość całego narodu. Ale też musi mieć to