duchowym narodu, jest gorące tchnienie każdej rewolucji, wszczętej pod najszlachetniejszymi nawet wezwaniami. Najgroźniejszy jest żar walki, w którym krew zalewa mózg, ślepe zapamiętanie, w którym kołowacieją najtęższe nieraz głowy. A gorsza od wszelkiego analfabetyzmu stać się może waleczność (waleczny "&lt;foreign&gt;Schneid&lt;/foreign&gt;") działaczy rozgrzeszających się "dla sprawy" ze wszystkiego, "szał barbarzyństwa, któremu poddawały się i u nas nie byle jakie głowy". W tym miejscu na marginesie egzemplarza, którym się posługiwałam, ktoś dopisał: "Tu wylazło szydło z worka, zdemaskował się".&lt;/&gt;<br>&lt;hi&gt;RZ&lt;/hi&gt;: &lt;who1&gt;Ciekawe, kiedy ten dopisek został zrobiony, podejrzewam, że gdzieś w 1951 roku.&lt;/&gt;<br>MŁ: &lt;who8&gt;Do metafory siewu, ziarna, dojrzewania dorzucić można jeszcze jedno. Jest &lt;page nr=34&gt; to