Roman przechylił głowę usiłując zajrzeć do jadłospisu. - Może mózg po wiedeńsku, panie dyrektorze?<br>Nie powiedział tego w znaczeniu złośliwym - mózg po wiedeńsku była to w jego pojęciu potrawa jak każda inna i nigdy mu nie przywodziła na myśl mózgu ludzkiego. Natomiast dyrektor teatru, otrzaskany z dwuznacznikami, węszył w tym coś podejrzanego.<br>- Mózg się przyda do twojego łba, a mnie daj co innego. Boryczko wyprostował się natychmiast. Oczy utkwił w jakimś punkcie na ścianie, poruszył szczękami, jakby coś gryzł, i przełknął ślinę.<br>- O - dyrektor wskazał palcem na jadłospis - dajcie mi szaszłyk barani. A najpierw barszcz. I niech to będzie prędzej! Roman, nie