Marcie. Inaczej niż z grzybkami, Marta miała to już przećwiczone i spokojnie się sztachnęła.<br>A kiedy po chwili ktoś wstał i zmienił kasetę, usłyszała niezwykle wyraźnie, tak jakby dochodziły wprost z jej głowy, słowa ballady Nicka Cave'a:<br>&lt;gap&gt;<br>Czuła, jak dłoń Marka wolno wędruje pod jej sweter, a później pod bawełniany podkoszulek, leniwie gładząc ją po plecach. W głowie wciąż i wciąż kołatała jej absurdalna myśl: &lt;orig&gt;winnisi&lt;/&gt; na księżyc! <br>Z błogiego stanu wyrwał ją głos Marka:<br>- Myszko, pobudka! Pasterka już się chyba skończyła.<br><br>W domu Weberów panowała cisza. Marek bezszelestnie otworzył drzwi wejściowe, pomógł Marcie po ciemku zdjąć kurtkę i zaprowadził za