kręgu tzw. podkultury młodzieżowej, w której choć również istnieje mała spoistość normatywna (znaczna dezorientacja co do wartości i norm), ale układ porównawczy ma - odmienne niż w kulturze dorosłych - dość ograniczone znaczenie, w związku z nikłą orientacją na osiąganie sukcesu i stabilizacji w jakimś określonym porządku społecznym. Natomiast dominującym rysem tej podkultury wydaje się być orientacja na - ograniczone do własnego kręgu - audytorium, na dobre spojrzenie, zrozumienie, aprobatę, akceptację przynależności itp. Nawet tak ważna w tej podkulturze wartość jak autentyczność potwierdzona być musi jej uznaniem przez innych.<br>Zastanawia ograniczoność badań faktycznych układów odniesienia współczesnych ludzi przy tak przecież dużym znaczeniu tego pojęcia w