ku niej z uśmiechem. <br><br>- Ja... ja... - powiedziała Adela i wybuchnęła <br>płaczem. <br><br>Felek przestraszył się. Usiadł na łóżku i przyciągnął <br>ją do siebie. <br><br>- No co ci jest? Co ci się stało, Adelciu? <br><br>Ale Adela płakała dalej i nie umiała powiedzieć, <br>co jej jest. Bo jakże tu objaśnić Felkowi, że jest <br>taka podła i że nie wierzy w przyszły ustrój, <br>i że gdyby Felek wiedział, jaka ona jest naprawdę, to <br>na pewno nie szorowałby za nią podłogi... <br><br>I dopiero po długiej chwili, bezładnie, niezdarnymi słowami, <br>tak że Felek nie mógł z początku zrozumieć, <br>o co jej chodzi - powiedziała wszystko. <br><br>Felek słuchał uważnie. Bez