różowy: jasno i ciemnoróżowy; - biały: żółty, złocisty, zielonkawy, bursztynowy, słomkowy, a także biały specjalny, w odniesieniu do win z białych winogron (blanc de blanc). To są jedynie przykłady najczęstszych wartości organoleptycznych, a więc cech zapachowych, smakowych, kolorystycznych, które zespalając się i krzyżując tworzą wstępną klasyfikację enologiczną. Przecież całą osobną charakterystykę podpowiada czas: wina młode, dojrzałe, stare, wina rocznikowe.<br>Wiedza na ten temat jest wielka i trudna; czas bywa ważnym czynnikiem jakości, ale nie zawsze nim jest. Tradycyjne korzystanie z porównania, że coś jest jak wino - im starsze, tym lepsze, bywa niewłaściwe: nie każde wino dobrze się starzeje, co dotyczy zwłaszcza win