temu, co ono doświadcza. Kiedy mały chłopiec na widok wielkiego, szczekającego psa sztywnieje ze strachu, zaciska rączkę w dłoni ojca, może usłyszeć: "Przecież ty nie boisz się tego pieska". Oczywiście nie jest pożądane, aby w opisanej sytuacji ojciec na skutek empatii popadał w lęk. Ale zdolność do empatii może mu podsunąć słowa, z których będzie wynikało, że wyczuwa strach syna, ale wie także, iż potrafi zapewnić mu bezpieczeństwo.<br>Innymi słowy: empatia rodziców może sprzyjać rozwojowi dziecka. Jednak ważne jest również, aby rodzice wczuwając się w przeżycia dziecka, nie poddawali się im. Mogą bowiem sięgnąć do własnych zasobów, doświadczeń, które pomogą im