razem ten.<br>- Chwałaż Panu na wysokościach!<br>- Czytaj prędzej! - zażądałam stanowczo. - I mów, do pioruna, co się stało?<br>Zapaliłyśmy jej papierosa, podałyśmy popielniczkę. Zosia zaczęła nawet robić nową kawę, żeby już dogodzić jej wszechstronnie i umożliwić skończenie lektury. Nie miałyśmy najmniejszych wątpliwości, iż korespondencja jest zapowiedzią czegoś okropnego, co jeszcze bardziej pogorszy sytuację, a czego w ogóle nie umiałyśmy sobie wyobrazić. Alicja przeczytała, upuściła list na podłogę, posiedziała jeszcze chwilę nieruchomo, po czym wydała z siebie taki odgłos, jaki wydaje lokomotywa, wypuszczająca parę.<br>- No to jeszcze tylko tego mi brakowało - powiedziała z wściekłością przemieszaną z bezrozumną satysfakcją. - Mało było do tej pory