musiała interweniować nawet &lt;name type="org"&gt;Uschla&lt;/&gt;. Hitleryzm był grabieżą instytucjonalną i zorganizowaną, ale bezwzględnie tępił indywidualne poczynania swoich wyznawców na tym polu.<br>Powodowało to naturalne rozczarowanie. W szeregach SA zaczęło się coraz częściej mówić o "drugiej rewolucji". Wyobrażano ją sobie na wskroś anarchistycznie i nihilistycznie: zbrojne zdobywanie łupu, władza dla uzbrojonych bojówek, pogrom wszystkich sytych posiadaczy. W ten sposób wyrażał się najbardziej zrewoltowany drobnomieszczanin, &lt;orig&gt;lumpenburżuazja&lt;/&gt;, której zapachniały władza, zaszczyty i pieniądze.<br>Tęsknotom do "drugiej rewolucji" nieprzypadkowo patronowali przywódcy SA, którzy przeszli staż freikorpslerski i ciągle żyli tradycjami tych lat: ludzie typu &lt;name type="person"&gt;Edmunda Heinesa&lt;/&gt;, przywódcy SA na Śląsku i byłego oficera &lt;name type="org"&gt;Freikorpsów&lt;/&gt; walczących z