miały większe szanse przetrwania i rozprzestrzenienia od genów dających łykowate i nieapetycznie wyglądające żeńskie organy rozrodcze. Te daremnie oczekiwały na amatora, zanim spadły w zacieniony i wyjałowiony grunt wśród macierzystych korzeni.<br>W odpowiedzi na zew selekcji w młodszym permie pojawiły się wśród pierwotnych <br>iglastych formy z mięsistymi kieliszkowatymi owocolistkami otaczającymi pojedyncze nasiona, rozmieszczone na zakończeniach pędu jak w szyszce (Ullmannia frumentaria). Później nastąpiło znaczne uproszczenie organów rozmnażania, dając w efekcie osnówki dzisiejszych Podocarpaceae, rosnących na półkuli południowej i ich odpowiedników z półkuli północnej - cisów (Taxus). W końcu triasu z jednej z gałęzi ewolucyjnych sagowców o liściach typu Nilssonia powstał pierwszy prawdziwy