od oryginalnych szabel węgierskich, gdyż występowanie mosiądzu w oprawach rękojeści jest wątpliwym i mało precyzyjnym wyróżnikiem. W związku z tym najtrafniejsze i najbliższe prawdy jest określenie: szable węgiersko-polskie. W tak skonstruowanym pojęciu zawiera się jednocześnie określenie regionu, z którego szablę przejęto, i obszaru, który wywarł istotny wpływ na szerzej pojmowane uzbrojenie i wojskowość polską epoki sarmatyzmu. Pamiętać też musimy o tym, że Węgry były terenem, na którym doszło do stopienia się oryginalnych cech orientalnych z rodzimymi, co w efekcie dało twór zwany szablą węgierską, a następnie właśnie węgiersko-polską.<br>Przechodząc do typologii szabel węgiersko-polskich, uważam, że wyróżnić można cztery