nie dostrzega dwóch fundamentalnych faktów: że śmierć Jezusa miała być w myśl Jego przekonań rozwiązaniem problemu śmierci i że innym charakterystycznym rysem postawy Jezusa było traktowanie życia jako wartości podstawowej. Zauważmy bowiem, że nieustannie mówi On o Życiu. Przyszedł życie dać, przyniósł z sobą napój życia, chleb życia, słowa życia, pokarm życia, wreszcie sam jest życiem. Dokonuje uzdrowień, a nawet wskrzeszeń, co byłoby nie do pomyślenia, gdyby śmierć i umieranie stanowiły dla Niego wartość naczelną. Wreszcie wyraźnie odsłania miejsce, jakie w Jego świadomości zajmuje wartość śmierci, gdy mówi, że Jego śmierć jest na życie świata, a ciało wydaje się za przyjaciół