Ale na równi z uznaniem kocham uczucie kompromitacji. Reputacja mi wisi. Istotne rzeczy dzieją się w subkulturach, a nie w kulturze wysokiej.<br>Za 10, 20 lat wszyscy zapomną o mojej reputacji, a pozostaną po mnie moje utwory.&lt;/&gt;<br>&lt;who1&gt;Minęły czasy spektakli teatralnych, filmów, dzieł muzycznych i plastycznych, z którymi identyfikowały się pokolenia.&lt;/&gt;<br>&lt;who2&gt;Pracowałem ostatnio w Hamburgu przy spektaklu opartym na pierwszej części &lt;name type="tit"&gt;"Boskiej Komedii"&lt;/&gt; &lt;name type="person"&gt;Dantego&lt;/&gt;. Pierwszy raz od dawna poczułem, że biorę udział w czymś ważnym, co mogłoby się nazywać sztuką. Może dlatego, że nasza wspólna praca miała ludzkie tempo. Nie to znane mi z roboty w filmie, nierealnie przyspieszone. Myślę, że