lat siedemdziesiątych, uformowała swoje własne instytucje (prasę, wydawnictwa, kolportaż). Niezależny ruch wydawniczy, który miał stać się domeną wolności (wolności sądów, postaw, informacji), zamienił się w strefę opozycyjności, a po wprowadzeniu stanu wojennego - w drugą (naprzeciw rządowej, "oficjalnej") barykadę polskości.<br> Dlaczego po okresie burzliwego rewoltowania i prowokowania narodowej świadomości literatura znów pokornie zabrała się do budowania tej barykady, czemu zaczęła kultywować i konserwować gesty, które nie tak dawno wykpiwała jako anachroniczne (w Śmierci porucznika, Romantyczności, Wariacjach pocztowych, Dziecku przez ptaka przyniesionym)? Kult tych - niedawno ironizowanych - gestów świadczył, z jednej strony, o niemożności zdystansowania się do własnego czasu i do historii, która wydawała