już stawała się trampoliną do największych karier. Pełnił ją przed nominacją na premiera Włodzimierz Cimoszewicz, a wcześniej Mieczysław Rakowski przed swym wielkim skokiem na stanowisko ostatniego I sekretarza PZPR. Czy jednak powtórne powierzenie Borowskiemu tej funkcji nie ma tym razem na celu "przywiązania" go do marszałkowskiej laski, by nie miał pokus - ani możliwości - brania udziału w wewnątrzpartyjnych bojach?<br>Wiele za tym przemawia. Borowski - uważany za ekonomicznego pragmatyka, z którym dobrze się rozmawia zarówno przedsiębiorcom, jak i wielu politykom prawicy - jest zbyt kontrowersyjny dla partyjnego aktywu. Ten ostatni nie zapomniał mu zaskakującej tezy, iż "SLD nie może trwać wiecznie". Wicemarszałek nie potrafił