We dwóch zdjęli smętnie zwisającą stalową linkę z bębna przy kierownicy i zabrali się do splatania. Ale nie było to wcale łatwe. Palce grabiały na mrozie, stalowe druciki wiły się i skręcały &lt;page nr=341&gt; cały nie chcąc trafiać we właściwe miejsca. Co chwila musieli przerywać robotę i zabijać ręce o ramiona. Po pół godzinie mieli dopiero spleciony mały kawałeczek i to niezbyt dokładnie. Do tego zaczęło się robić ciemno. Na dalekim brzegu zabłysły pierwsze światła. <br>- Nie da rady, trzeba iść do wsi - .powiedział Helmut. Zrzucili trzepocący żagiel i poszli w kierunku świateł. Szli szybko, żeby się rozgrzać. Zapukali do pierwszej z brzegu chaty