bratnim.<br>Za kruszyną nadziei.<br><br>Patrzyłem na was przez mury, przez kraty.<br>Wyście mi nadziei przydawali.<br>Podziemnym głosem wołałem do was:<br>"&lt;q&gt;Pokrzepcie ręce omdlałe,<br>wzmocnijcie osłabłe kolana!<br>Powiedzcie małodusznym: Odwagi, nie bójcie się!<br>Oto Pan Bóg wasz,<br>oto Boża odpłata nadchodzi&lt;/&gt;".<br>A wyście mi pieśnią odpowiadali:<br>"&lt;q&gt;... kiedyś te kamienie drgną<br>i polecą jak lawina!&lt;/&gt;"<br>Modliłem się z wami:<br>"&lt;q&gt;Takiej Ojczyzny daj nam dożyć, Boże,<br>i znów klęknąć w progu naszych chat.<br>Wiemy, że dobroć Twa rozwalić może<br>gmachy obłudy w plątaninie krat&lt;/&gt;" (por. Boże, coś Polskę).<br>Byliście mi wtedy jako giganci,<br>&lt;orig&gt;boście&lt;/&gt; mieli nadzieję<br>i jedną myśl,<br>i jedno serce mieliście,<br>i