marynarzy" może pan mi do końca życia wydawać polecenia.<br>- Tak - ołówek trafił między zęby Mocka. - A zatem zgadza się pan, bym siedział dzisiaj w pana gabinecie i pracował wraz z nim choćby do rana?<br>- Pod jednym warunkiem...<br>- Tak?<br>- Że pozwoli się pan zaprosić teraz na obiad... Oczywiście, najpierw wydam odpowiednie polecenia swoim pracownikom.<br>Mock uśmiechnął się, skinął głową, podniósł się ciężko i usiadł za zgrabnym, dziewiętnastowiecznym sekretarzykiem, gdzie zwykle rano sekretarka Hartnera zapisywała dzienne dyspozycje szefa. Hartner postawił przed nim telefon i otworzył drzwi do sekretariatu.<br>- Panno Hamann - zwrócił się do sekretarki i wskazał ręką na Mocka. - Pan profesor jest moim