i trzy razy tyle.<br>- To tu - powiedział stary, wskazując ręką rząd ziemianek, pokrytych płaskimi słomianymi dachami. Każde z domostw miało nieduże okno, w które wprawiono szybę z zakopconego i chropowatego co prawda, a jednak prawdziwego szkła z Uwegny.<br>- Zechcesz się napić, panie, albo coś zjeść? - spytał stary. Doron potarł dłonią policzek.<br>- Nie. Pokaż mi swoich wnuków.<br>- Tędy, Mistrzu... - wskazał Doronowi wąskie przejście między ścianami domów.<br>Od razu można było poznać, że chaty należą do garncarzy. Na małej przestrzeni między ziemiankami nie rosła ani kępa trawy. Ziemię pokrywała warstwa zeschłej gliny, wyrzucanej tutaj przez pokolenia rzemieślników i tworzącej teraz twarde klepisko. Doron