telefon.<br>- Teraz też pewnie dzwonią do mnie - Mock spojrzał lękliwie w półprzymknięte oczy żony. - Jakieś wezwanie, może trup...<br>Sophie usłyszała oddalające się kroki męża i jego głos dochodzący z przedpokoju:<br>- Tak rozumiem, Taschenstrasse 23-24, mieszkanie na trzecim piętrze.<br>Trzask słuchawki, kroki, znów ręce na ramionach, gładko wygolony, nieco wilgotny policzek przy jej policzku.<br>- Porozmawiamy wieczorem - szepnął. - Teraz jadę. Jestem potrzebny.<br>- Mnie nie jesteś potrzebny. Jedź - Sophie udowodniła, że wciąż jest obdarzona zdolnością wydawania głosu. Podeszła do okna i przyglądała się fruwającym płatkom śniegu. Mocka rozbolała głowa. Zaczął powoli rozmyślać nad ilością wypitego wczoraj alkoholu. Było tego stanowczo za mało jak