art był w naszej krytyce oficjalnie zwalczany. Polska sztuka pozostawała w nurcie neoawangardowym. Patronował mu Henryk Stażewski, laureat &lt;name type="tit"&gt;"Mention Honorable"&lt;/&gt; na biennale w 1966 r.<br>Od początku lat 70. polski pawilon zaczął nawiązywać do nurtów światowych. Było to zasługą komisarza Aleksandra Wojciechowskiego, pięciokrotnego kuratora ekspozycji, a także chwilowej liberalizacji w polityce kulturalnej państwa. Prawdziwy sukces odnieśli Władysław Hasior, którego rzeźbę &lt;name type="tit"&gt;"Przesłuchanie partyzanta"&lt;/&gt; zakupiła &lt;name type="place"&gt;Galeria Nazionale dell'Arte Moderna&lt;/&gt; w Rzymie oraz Józef Szajna wystawiający wstrząsające &lt;name type="tit"&gt;"Reminiscencje"&lt;/&gt;.<br><br>&lt;tit1&gt;Grand Prix o mały włos&lt;/&gt;<br>W 1978 r., na wyraźne polecenie Moskwy, Polska nie wzięła udziału w biennale. Przyczyną było zorganizowanie we Włoszech wystawy i konferencji