chwilą plótł bzdury.<br>Ostatnim pytaniem obudziłem prawdziwego Grzegorza - rozum cierpiący, ale zbyt w tej chwili dumny, by podjąć wątek własnego cierpienia.<br>Głównym tematem jego obecnego zamyślenia jest los Materny.<br>Oglądam się w bok, za lewe ramię, za siebie - chcę przyjrzeć się zajeżdżającej pod dom Materny taksówce.<br>Piaskawy zwija się i pomaga Frankowi z lokajską biegłością, ale nie bez lokajskiej godności.<br>Chce odprowadzić Maternę na sam próg mieszkania. Franek nie zgadza się.<br>Stoją naprzeciw siebie, doktor Ludwik drży lekko.<br>Czeka na gest podziękowania, słowo sympatii.<br>I oto kilka popartych uśmiechem słów Materny otwiera przed Ludwikiem bramy raju.<br>- Doktorze! - mówi Materna - mojej żonie