powiedziałem. - Poprosiłem dzisiaj rano w hotelu o herbatę. Mało i okropna!<br>Pani Rogulska uśmiechnęła się. Miała usta wąskie, blade, ale uśmiech miły. Musiała być kiedyś ładna z tym swoim szlachetnym profilem i wielkimi, niebieskimi, pochmurnymi &lt;page nr=12&gt; oczami. I zgrabna bardzo, wąskokoścista, o pięknych, trochę bezkrwistych palcach. Obejmowała nimi szklankę, grzejąc ręce, pomimo że dzień był upalny.<br>- No i jak tam teraz w Polsce? Lepiej? Odpowiedziałem na to w paru słowach, że teraz jest lepiej. Słuchała, ale wyczułem, że chociaż pytanie, które zadała, nie jest jej obojętne, obojętna jest jej moja odpowiedź. Potem powiedziała:<br>- Puścili pana?<br>Ale w istocie nie było to ani