przypomniała sobie o mnie. Kazała mi wyjść. Nic innego nie umiała wymyślić. Co można wymyślić? Zrobiłaby wszystko, żeby tylko się mnie pozbyć, żeby nie musieć ze mną siedzieć.<br>Pamiętam, że nie widziałam Twojej duszy idącej do nieba. Pamiętam, że nie myślałam o niczym. W tym nie było nic mistycznego ani pompatycznego. Nie chciałam wcale dopaść do Twojego łóżka i zegnać się z Tobą, zasypywać pocałunkami Twojej martwej twarzy. Pamiętam, że chciałam tylko jak najszybciej wyjść.<br>Pamiętam, jak przechodziłam koło Twoich rodziców w korytarzu. Siedzieli wtuleni w siebie, nie widzieli mnie. Ich nie wpuszczono, nie mieli szczęścia oglądać Twojej śmierci, każdej jej