nas pomyślnej koniunktury międzynarodowej. Z potężnymi sąsiadami utrzymywano pokojowe (Turcja) czy nawet wręcz przyjazne (Habsburgowie) stosunki, a konflikty militarne z Moskwą przebiegały na peryferiach. Dobrych kilka pokoleń nie oglądało najeśdśców wewnątrz Rzeczypospolitej.<br>W tych warunkach nie tylko zwykła szlachta, ale, co ważniejsze, jej polityczna elita skłonna była sądzić, iż ta pomyślna dla Polski koniunktura będzie trwała jeśli nie stale, to przynajmniej dość długo.<br>Do elity rządzącej Rzecząpospolitą za Wazów czy Sobieskiego (a tym bardziej w czasach saskich) nie docierały czarne wizje "sarmackich futurologów", którzy grozili jej okupacją turecką (jak to czynił między innymi Skarga), a nawet rozbiorami (choć Jan Kazimierz na