całą podróż przemiłą doradczynią oddanych jej pieczy pasażerek.<br> Pani Klaudia była nieomylna w doborze koloru sukni dla każdego oświetlenia i odpowiedniej do niej biżuterii. Znała też tajemnice drogich kamieni. Twierdziła, że szafir oznacza żal, diament - niewinność, topaz - powodzenie, szmaragd - szczęśliwą miłość, opal zmienność, a nawet nieszczęście, niekiedy nadzieję, malachit przepowiada pomyślność. (s. 48)<br> Pasażerka wzbudzająca w salonie okrętowym uznanie i zachwyt swym wyglądem - dzięki uczesaniu, toalecie i ozdobom - pozostawała bardzo długo wdzięczna pani Klaudii i jeśli to było możliwe, zapraszała ją do swego domu.<br> Nie posiadała pani Klaudia urody. Ale gdy schodziła ze statku na ląd w doskonale skrojonym i z