językach narodowych. Szkołą, bo łacina antyczna dostarczała systemu tak w zakresie stylu, jak i przekonań o świecie. Przeszkodą, bo rozumowanie wedle schematu: "starożytni stworzyli piękności nieprześcignione" musiało prowadzić do powtarzania ujęć już znanych. Inaczej mówiąc: poeci, operując w materiale uznanym za zbiór zamknięty, musieli dokonywać zabiegu o charakterze kombinatorycznym, a ponieważ liczba sensownych kombinacji jest ograniczona, do naśladowania, które staje się już tylko powielaniem, zostaje ledwie krok.<br>Wiemy, że rekonstrukcji łaciny antycznej (odróżnianej od obiegowej łaciny wieków średnich) towarzyszyła rekonstrukcja świata obyczajów, przedmiotów, stosunków i gustów rzymskich (i poprzez rzymskie greckich). Tkwiło tu także niebezpieczeństwo: świat współczesny, objęty siatką pojęć antycznych