lekkim niesmakiem stwierdziła całkowity brak przedmiotów bezużytecznych lub uszkodzonych, w rodzaju kubeczków bez ucha, nadtłuczonych talerzyków czy pękniętych półmisków. Zirytowana na siebie samą za zbytnie zamiłowanie do porządku, na rodzinę i przyjaciół za uporczywe obdarzanie jej wyłącznie przedmiotami o wybitnych wartościach artystycznych i użytkowych, na Lesia za zmuszanie jej do ponoszenia bezsensownych strat, zdecydowała się w końcu zużytkować w celach pedagogicznych dużą wazę do zupy. Waza była rzadko używana i właściwie można się było bez niej obyć.<br>Pełna wahania, czy rozpocząć wielką scenę słownie, czy też od razu przystąpić do czynów, otworzyła drzwi mieszkania i zatrzymała się w progu. Chwilę stała