dar ojcowski") był czymś w rodzaju wyprawki, jaką wydawana za mąż dziewczyna otrzymywała z domu rodzinnego. Wreszcie morgingab ("dar poranny") dawał mąż żonie nazajutrz po zaślubinach na znak skonsumowania małżeństwa. Faderfio i morgingab stanowiły niezaprzeczalną, osobistą własność kobiety w małżeństwie i we wdowieństwie, i kiedy opuszczała dom zmarłego męża, aby ponownie wyjść za mąż lub powrócić do domu rodzinnego pod opiekę własnych krewnych. Także Prawo Alemanów nie pozwalało dziedzicom zmarłego męża pretendować do mienia, które ofiarował on swego czasu żonie w darze porannym. Do oddalenia roszczeń spadkobierców wystarczała w takim wypadku przysięga wdowy, że "mąż mój dał mi to jako morganagepha