najtęższego filozofa. <br> Pierre był w stanie "podniecenia graniczącego z szaleństwem". Owładnęło nim poczucie niejasnego, ale silnie odczuwanego obowiązku, konieczność wzięcia czynnego udziału za wszelką cenę. Powodowany tym szaleństwem zatraca zupełnie zdolność realnej oceny wypadków, przebywa w świecie bardziej podobnym do halucynacji, niż do jawy. Funkcje rozsądku są całkowicie zahamowane. Wbrew popędom samozachowawczym, które nakazywałyby raczej ucieczkę razem z całą zamożną Moskwą, do której Pierre jako arystokrata należy - płynie przeciwko fali i zostaje. Mglisty i niezrozumiały dla niego samego imperatyw krystalizuje się w dziwaczne postanowienie: oto Pierre postanawia zasztyletować Napoleona, jako sprawcę wszystkich nieszczęść ojczyzny. W prawdziwość tego postanowienia sam niezupełnie wierzy