których od czasu do czasu wystrzelał piorun ognistą fontanną. Ulewa musiała być niezwykła, gdyż nawet w tej podziemnej, zacisznej kryjówce słychać było ogromne jej pluskanie. Znowu błysnęło potężnie.<br>- Oho! - zawołał Adaś strwożony. - Będzie nam mokro... Woda podpływa szczeliną pod drzwiami.<br>Zaczęła się sączyć najpierw cienkimi strużkami, jakby ktoś sobie rzewnie popłakiwał, potem coraz pośpieszniej i obficiej &lt;page nr=178&gt;.<br>Uczynił się z niej mały ponik, co zaczął kaskadą toczyć się po schodach i rozlał się po ubitej ziemi w lochu.<br>- Jeszcze tego tylko brakowało... - mruknął Adaś. - Panie! - zawołał. - Woda nas zalewa!<br>- Nic nie czuję - odrzekł Francuz.<br>- Bo pan leży w kącie! Zaraz pan poczuje