słońca o tej porze roku są fascynujące. Obserwuję to wszystko okiem aparatu. Z okien domu mam równie bajeczne widoki. Słucham muzyki (biedni sąsiedzi &lt;emot&gt;:-))&lt;/&gt; raz po raz wybiegając na balkon, by uwiecznić to co widzę. Chyba potrzebuję jakiejś terapii. Sesja w toku, pojutrze egzaminy, a ja nic się nie uczę. Nastrój poprawiam sobie alkoholem, oglądam komedie i podziwiam ten piękny świat, którego paradoksalnie nie cierpię gdyż jest okrutny. Jak te chmury... przerażające, ale piękne. Kończy mi się mleczko do demakijażu. Czy jestem normalna? &lt;/&gt;<br><br><br><br>&lt;div&gt;&lt;tit&gt;Urok nocy&lt;/&gt; <br><br>Wypiliśmy po dużym szampanie i odrobiną szaleństwa przywitaliśmy zeszły weekend. Około drugiej w nocy wskoczyłam w kusą