lub wzmocnieniem hipotezy, stosownie do odległości czasowej i morfologicznej C od A <br>Wróćmy do bardziej zgeneralizowanego sposobu rozważań (ryc. 18.1). Oznaczmy <br>późnoplioceńską populację A. robustus literą A, a populację H. sapiens z holocenu jako B.<br>Zaproponujmy hipotezę filogenetyczną A o B. Z dywergentnej natury ewolucji <br>biologicznej wynika, że do populacji B prowadzić może tylko jedna linia ewolucyjna złożona z ciągu populacji. Z populacji A może natomiast wywodzić się wiele niezależnych ciągów ewolucyjnych. Posuwanie się wzdłuż osi czasu byłoby więc przy zwykłym dla paleontologii ubóstwie znalezisk zajęciem mało płodnym, trudno byłoby bowiem mieć pewność, czy się stale znajdujemy w obrębie jednego