do lat mniej więcej <br>dwunastu. Tak przynajmniej czuła sama. Potem niebo <br>nad zboczem góry i Strugą pociemniało. Matka - na <br>skutek nie znanych Dominice przyczyn - odeszła ze szkoły, <br>w której uczyła rysunków i prowadziła zajęcia <br>praktyczne, przyjęła równie mało płatną, <br>ale zabierającą więcej czasu posadę kasjerki na dworcu <br>kolei, a ojciec poróżnił się z kierownikiem szkoły, <br>do której dotąd - ku radości Dominiki - "chodziły" <br>obie. Nowa pani od rysunków miała zastrzeżenia do <br>wszystkich poczynań artystycznych jasnookiej "jak ci tam... <br>Boguszówny", uznając je bądź za dziwne, bądź <br>za niesamodzielne (co - przynajmniej to drugie - nie <br>było prawdą); podskoki Dominiki na drodze do szkoły zamieniły <br>się