jest M. Hempel, ale największa liczba uwag o tym stanowisku jest zamieszczona w pracach Szafera. Z krytyki prof. Zarzyckiego wyczuwa się niezadowolenie z tego, że ogłosiłem najwięcej stanowisk roślin, podobnie jak Koporska w okresie międzywojennym. Czy można byłoby też mieć analogiczne pretensje do doc. Marka z Wrocławia, że w moim porównawczym zestawieniu dorobku badań nad roślinnością holocenu wypadł on niewspółmiernie wysoko dzięki wyjątkowo dużej w tym zakresie szczegółowości badań i ich rozmiarowi ? Tak obiektywna i szczegółowa analiza wkładu w poznanie geobotaniczne Lubelszczyzny przeszkadza widocznie najbliższemu otoczeniu prof. Zarzyckiego, które subiektywnie i krzywdząco opracowało dorobek naukowy ośrodków spoza Krakowskiego w zakresie dyscyplin