coraz dłużej w sąsiedztwie atomów absorbentu, wzrasta więc prawdopodobieństwo oddziaływania z tymi atomami. To tłumaczy stały wzrost liczby par jonów utworzonych wzdłuż drogi cząstki. Przy końcu zasięgu, cząstki zwykle chwytają elektrony przechodząc w ((...)) a następnie tracą je w dalszych zderzeniach. Na ostatnich milimetrach drogi cząstek , gdzie ich prędkość staje się porównywalna z prędkością elektronów orbitalnych w atomach absorbentu, zachodzą tysiące takich fluktuacji ładunku. Bezpośrednio za maksimum Bragga obojętne atomy helu tracą zdolność jonizowania, co obrazuje stromy spadek krzywej Bragga.<br> Stosuje się pojęcie ekstrapolowanego zasięgu jonizacji, ekstrapolując prostoliniową część krzywej na rys. 5.3a.<br> Z wyjątkiem niskich energii, jonizacja wywołana przez dowolną