konserwatywną. Ale co znaczy twórcza wierność tradycji, świadczą wymienieni artyści, wychowani przez nie byle kogo, bo Mieczysława Wejmana, Konrada Srzednickiego, Andrzeja Jurkiewicza, a także Adama Hoffmanna i Jerzego Panka, indywidualności osobne i niepowtarzalne. Klimat wiary w solenność warsztatową i powagę zawodu artysty zawsze towarzyszył pedagogice krakowskiej ASP i budował jej portret duchowy. I to niezależnie od gatunku sztuki, bo także w malarstwie i rzeźbie nigdy nie przestał obowiązywać (złośliwi powiadają: straszyć) duch tradycji młodopolskiej, ten od Mehoffera, Weissa i Dunikowskiego. Wspominam o tym, bo książka Ziembickiej, jak łatwo się zorientować, opowiada tyle o poszczególnych malarzach i rytownikach, co o Akademii właśnie. O