kilku dywizjonów, brytyjskie dowództwo nie przywiązało doń zbytniej wagi i stawiając tylko słaby opór, pozwoliło im zapędzić się w głąb Anglii. Po prostu przepuściło je: decyzja najtrafniejsza i jakby już z góry narzucająca wypadkom dalszy ich, korzystny bieg.<br><br>Bitwa, która rozgorzała kilka minut później, dała nowy dowód wysokich przymiotów, jakie posiadali brytyjscy i sprzymierzeni myśliwcy, i równocześnie uwypukliła zdolność brytyjskiego dowództwa. Było ono jakby nieobecne tydzień temu, gdy w dniu 7 września dopuściło wroga za dnia do doków londyńskich. Dziś natomiast nad całą akcją panował wyraźny mózg sztabu, czujny, zdecydowany. Ani na chwilę nie utracił inicjatywy. Świetnie rozbudowana sieć podsłuchu i