za argument, przeciwnie, wiem przecież, czuję każdą komórkę nerwów, że właśnie ono, niepodobieństwo, wybuchło tym bardziej oślepiającą rewelacją, gdy śmiech niespodziany, co się przebudził z martwych wiadomo gdzie, przywiał nie wiadomo z jak dalekich ciemności, spadł na tę obcą twarz nad dogasającym ogniskiem, obsypał ją jeszcze niewidocznym, a już ożywionym posiewem, niby atak bakcyli, drobnoustrojów pamięci i przypomnienia, rozpleniających się z sekundy na sekundę i wcześniej nim byłby czas pomyśleć, w już dostrzegalną, już rozpoznaną już przyjętą przez alarm iinstynktownej pewności kolonię punktów i linii, i załamań, lśnień i cienistych cętek, - lśnień w oczach, w łukach brwi, na zębach wilgotnych odsłaniających