w niezwykłą rasy naszej wrażliwość na rzeczy wielkie!<br>Tamten zerwał się z kozetki. Podbiegł do Mochnackiego, chwycił go za rękę i ku oknu pociągnął gwałtownie.<br>Milcząc, podniesionym ramieniem wskazywał - Za szybami czerniała noc późna. Ulica Długa w grubej spała ciemności. Z hukiem przetoczył się ogromny powóz dudniąc po bruku.<br>Mochnacki posłał zdziwione spojrzenie w kierunku wyciągniętej nieruchomo dłoni -Naprzeciw, nieco na prawo, wśród rzędu ciemnych okien błyskało jedno żółtym, migotliwym światłem.<br>- Lelewel! - szepnął Mochnacki i jak urzeczony wpatrywał się w to światło jak w czujne, bezsenne czyjeś oko.<br>- Cóż, może to on właśnie?... Człowiek wielkiej miary, wielbiona wyrocznia młodzieży, inspirator tajnych