się pod wpływem silnego wzruszenia. Uspokoił<br>się; w izbie było już zupełnie jasno. Uzmysłowił sobie, że to wszystko<br>było jedynie przykrym snem. Wtem usłyszał suche trzaski strzałów<br>karabinowych.<br> "Raz, dwa, trzy" - liczył cicho, zastanawiając się, co ma oznaczać<br>ta kanonada. Powoli ogarniał go coraz większy niepokój. Odruchowo<br>spojrzał w kierunku posłania Tomka. Było puste. Nie ujrzał również<br>sztucera i rewolweru ułożonych wieczorem przez syna przy posłaniu. W<br>dali wciąż rozlegały się strzały. Zimny pot pokrył czoło Wilmowskiego.<br>Zerwał się na równe nogi, chwycił spod poduszki rewolwer i krzyknął:<br> - Alarm!<br> Łowcy porwali się z posłań, chwytając za broń. Wilmowski przerażony<br>zawołał:<br> - Tomek