mieszczańskim", łączy go się z dzisiejszymi oficjalnymi nakazami, które autor nazywa "zapotrzebowaniem społecznym". Wtedy naród wołał o mitologizację własnej przeszłości, dziś woła o mitologizację proletariatu i rewolucji. W ocenie Matejki Bogucki, jak i inni, wprost zapomina, że chodzi także o malarza, ważne jakby jedynie jest, że w "poczuciu wielkości swego posłannictwa polityczno-artystycznego [moje pokreślenie] przeciwstawia się prądom realizmu krytycznego Zachodu". (Walka z prądami współczesnymi Zachodu jest stale łączona z wyraźnym podkreśleniem, co różni socrealizm od realizmu krytycznego, XIX wiecznego na Zachodzie). Przy tym Bogucki, porównując Matejkę do Delacroix, daje naturalnie Matejce palmę pierwszeństwa stwierdzając, że Delacroix uciekł "od barykady rewolucyjnej